teveel ijsjes

Hai Willemien,

Ondertussen is het weer veel te lang geleden dat ik aan de keukentafel verscheen. Stom natuurlijk maar met Angsthaas die net terug is (een paar dan) uit China en het nieuwe nummer wat op ieders mat valt, moest ik even stoom afblazen.

Alhoewel. Vandaag heb ik alweer de mode, de binnenkijker, de culiprodukties voor het jauarinummer uitgezet. Ja zo gaat dat he. Als het nieuwe nummer op de mat valt zijn wij alweer bezig met de volgende Lotje.
Iedere keer denk ik dat het niet beter, mooier en met nog meer passie gemaakt kan worden. en keer op keer blijkt het tegendeel waar. Zo fijn. Net zo fijn als Angsthaas die dus vandaag bij mij op de mat viel. Echt zo ontroerend. Ik ben begonnen het verhaal aan mijn kids voor te lezen. En ze zitten ademloos te luisteren. Ze zijn het gewend dat dingen anders gaan, dat mensen anders zijn. Ze kennen immers de kindjes uit de klas en het logeerhuis van Teun. Voor hen is het een mooi verhaal. En dat is het ook natuurlijk.

Voor hen is het normaal dat iedereen anders is. Ze zullen mensen misschien wel eens aanstaren maar zullen altijd vragen wat er dan is, of waarom die persoon anders is. Zo zag Wies ooit een hele dikke mevrouw op het strand. Ze stond haar aan te kijken en zij toen heel hard. ‘Zo die mevrouw heeft wel heel veel ijsjes gegeten.’ Ze was 3 jaar toen. En zowel die mevrouw als ik moesten allebei heel hard lachen. Want het ging haar niet om de dikheid van die mevrouw maar het feit dat deze mevrouw dat wel mocht, zoveel ijsjes. En weet je ze kreeg nog snel een ijsje toe van me.

En zo is iedereen anders en zijn we eigenlijk allemaal gelijk. Want geef toe. Als er een enorm dikke mevrouw langsloopt met een ijsje denk ik ook dat ze daar dik van is geworden. Maar wat we niet kunnen zien is of deze mevrouw misschien wel ziek is, medicatie gebruikt waardoor haar gewicht zo is toegenomen.

Kortom soms kun je beter maar zeggen wat je denkt dan heeft de ander nog een verweer.
Kus
Veronique

Fijne Mensen

He Veronique,
Ik ben ontzettend benieuwd naar de volgende Lotje. Ik ervaar het elke keer weer als een enorme verrassing als ze in de bus valt en ik blader haar dan eerst een keer snel door.
Is ze goed?
Ja!
Dan pas zet ik thee en pak ik chocola om daarmee op de bank te ploffen om Lotje van voor naar achteren te lezen en dan weer van achteren naar voren.
Ondertussen vraagt Angsthaas flink wat van mijn tijd en die geef ik hem heel graag.
Terwijl ik er druk mee ben zie ik opnieuw iets gebeuren dat ik de afgelopen jaren al veel vaker zag.
Wat zijn mensen vaak aardig!
Natuurlijk mopperen we allemaal, ik vrees ik af en toe voorop, over onbegrip, nagestaard worden, botte reacties, hulpverleners die alle papieren woorden kennen en artsen die geen tijd hebben. Maar bij alles rond Angsthaas zie je dat er nog een heel andere kant is aan dit verhaal, zoals aan elk verhaal.
We hebben, om Angsthaas mogelijk te kunnen maken, ondersteuning gevraagd.
We hebben mensen en bedrijven gevraagd met ons mee te denken.
Dat hebben ze gedaan en doen ze nog steeds.
Ze doen dat niet omdat ze er ook maar iets aan verdienen, ze doen het omdat ze onze kinderen, al die stoere angsthazen van ons, maar al te graag willen helpen.
De Friesland Zorgverzekeraar is verliefd geworden op Angsthaas.
Ze hebben ons verhaal heel groot en mooi in hun blad gezet, op de allereerste bladzijde en heel groot, niemand kan er om heen.
En ze doen nog meer.
Ik ben daar zo trots op dat ik het graag wil delen.
Op www.defriesland.nl/angsthaas kun je in een paar minuten tijd even helemaal in Angsthaas duiken.
We kregen het linkje afgelopen vrijdag.
Ik was helemaal van slag, zo mooi, zo lief, zo aardig.
Wat zijn mensen toch aardig voor ons, voor Lotje, voor mij, voor mijn zoon Ebel, voor al die vreemde en unieke soortgenoten van hem.
Ik liep net naar boven om dat snel op ons blog te zetten.
Toen opende ik snel eerst nog even de mail.
Stom.
Ik had een antwoord van the Old Grand-Dads, een club waar ik al maanden en maanden geleden wat ondersteuning voor Angsthaas aanvroeg.
Ze kunnen niets voor ons doen.
Ze ondersteunen alleen sport- en spelaanvragen.
Hup, mijn adrenaline spoot alweer uit mijn oren.
Sport en spel??
Angsthaas richt zich op meervoudige complex gehandicapte kinderen en met nadruk ook op chronisch zieke kinderen, die vaak lang en vaak naar het ziekenhuis moeten.
En dan doe je er vijf maanden over om even zo'n standaard antwoord terug te mailen?
Ik kijk naar buiten, de wind waait de eerste herfstbladeren rond.
Het is prachtig buiten.
Er is altijd iets wat prachtig is, als je het maar wilt zien.
De Friesland kan dat, en anderen kunnen dat ook.
En daar gaat het om!