teveel ijsjes

Hai Willemien,

Ondertussen is het weer veel te lang geleden dat ik aan de keukentafel verscheen. Stom natuurlijk maar met Angsthaas die net terug is (een paar dan) uit China en het nieuwe nummer wat op ieders mat valt, moest ik even stoom afblazen.

Alhoewel. Vandaag heb ik alweer de mode, de binnenkijker, de culiprodukties voor het jauarinummer uitgezet. Ja zo gaat dat he. Als het nieuwe nummer op de mat valt zijn wij alweer bezig met de volgende Lotje.
Iedere keer denk ik dat het niet beter, mooier en met nog meer passie gemaakt kan worden. en keer op keer blijkt het tegendeel waar. Zo fijn. Net zo fijn als Angsthaas die dus vandaag bij mij op de mat viel. Echt zo ontroerend. Ik ben begonnen het verhaal aan mijn kids voor te lezen. En ze zitten ademloos te luisteren. Ze zijn het gewend dat dingen anders gaan, dat mensen anders zijn. Ze kennen immers de kindjes uit de klas en het logeerhuis van Teun. Voor hen is het een mooi verhaal. En dat is het ook natuurlijk.

Voor hen is het normaal dat iedereen anders is. Ze zullen mensen misschien wel eens aanstaren maar zullen altijd vragen wat er dan is, of waarom die persoon anders is. Zo zag Wies ooit een hele dikke mevrouw op het strand. Ze stond haar aan te kijken en zij toen heel hard. ‘Zo die mevrouw heeft wel heel veel ijsjes gegeten.’ Ze was 3 jaar toen. En zowel die mevrouw als ik moesten allebei heel hard lachen. Want het ging haar niet om de dikheid van die mevrouw maar het feit dat deze mevrouw dat wel mocht, zoveel ijsjes. En weet je ze kreeg nog snel een ijsje toe van me.

En zo is iedereen anders en zijn we eigenlijk allemaal gelijk. Want geef toe. Als er een enorm dikke mevrouw langsloopt met een ijsje denk ik ook dat ze daar dik van is geworden. Maar wat we niet kunnen zien is of deze mevrouw misschien wel ziek is, medicatie gebruikt waardoor haar gewicht zo is toegenomen.

Kortom soms kun je beter maar zeggen wat je denkt dan heeft de ander nog een verweer.
Kus
Veronique