helemaal alleen

He Veronique,
De zomer is voorbij, de eerste herfstbladeren vallen en ik heb de kaarsen weer in de kamer gezet. Natuurlijk denk ik in deze maand terug aan vorig jaar toen op die prachtige dag in september het eerste reguliere nummer van Lotje verscheen. Nu zijn we al een jaar verder en ergens is het al een beetje gewoon geworden. Bijzonder wordt na een tijdje ook weer gewoon. Dat is de wijze levensles voor gezinnen met zorgintensieve kinderen en met het blad, dat er speciaal voor hen is, gaat het ook zo. Mooi hoe dat parallel loopt.
Veel mensen vragen me naar Angsthaas en als ik dan vertel dat hij helemaal alleen naar China is gegaan, dan laat dat zelfs de meest geharde persoon niet onberoerd.
'Wat? Helemaal alleen,' vragen ze me verbijsterd.
Ik snap het. Het klinkt ook vreselijk. Je ziet die kleine Angsthaas voor je, helemaal alleen in een stukje wereld waar niemand hem begrijpt, waar hij er anders uitziet, en anders is.
Wat dan toch zo mooi en zo leuk is? Ons onderliggende thema blijft gelijk, al doen we veel verschillende dingen. Je anders voelen, er anders uitzien, niet goed begrepen worden, dat zijn de dingen die zorgintensieve kinderen elke dag mee maken en daarvoor hoeven ze helemaal niet naar China te reizen, even een klein stapje de deur uit is vaak al meer dan genoeg.

En zo doet Angsthaas precies wat we willen. Hij laat zien dat er meer mogelijk is, dat kleine Angsthazen en al die Anderen veel meer kunnen dan we vaak allemaal denken. Om dat verhaal te vertellen, moet Angsthaas helemaal alleen naar China.
Hij doet het. Hij leeft de droom.