Vakantie

Hai Willemien.

Tja, is het alweer bijna achter de rug, die vakantie-vervanging van Veronique. Wat is die maand snel voorbijgegaan. Maar dat is altijd zo als ik thuis mijn gewone dagelijkse dingen doe; dan verglijden de dagen veel ongemerkter. Terwijl als ik op vakantie ben dan beleef ik alles een stuk bewuster, maak ik meer mee en duren twee weken voor mijn gevoel veel en veel langer. Maar dan moet het natuurlijk niét gaan regenen (we hebben ons nog niet bedacht!), want dan zullen het echt twee té lange weken worden….ik heb eigenlijk een beetje genoeg van al dat gepraat over het weer. Maar vooruit; kun je wel wat Californische zon onze kant op sturen…..?

Ik ben zó benieuwd of het Veronique is gelukt om haar keukenschort af te laten en echt rust en afstand te nemen! Gezien de recente stormen op de eilanden zal hopelijk in ieder geval haar kop lekker leeg zijn gewaaid. Afgezien van een verdwaald facebookberichtje ben ik haar verder weinig op de computer tegengekomen dus dat is een goed teken. Maar het zegt natuurlijk niets over haar stiekeme telefooncontacten. We zullen het wel horen de komende weken.

Wel viel, toen ik vandaag op het KDC van Tess sprak met de leidinggevende, haar naam. De fysiotherapeute kwam enthousiast met de Lotje 4 aangelopen en we spraken even over hoe geweldig we het blad alledrie vinden; dat we het te pas en te onpas overal en nergens lopen te promoten, cadeau-abonnementen weggeven aan ‘gewone’ mensen, gewoon omdat het zo goed is, het bij de Bruna vooraan zetten, een tweede exemplaar bij de kinderarts in de wachtkamer neerleggen en overal posters ophangen. Maar we weten tegelijkertijd dat Lotje toch echt die suikeroom nodig heeft in de vorm van een betrokken bedrijf, om ook op de lange termijn te kunnen blijven bestaan. Wat zou ik het als een gemis ervaren als het er nu opeens niet meer zou zijn! En ik hoor van zoveel andere ouders dat ze er elke keer weer enorm reikhalzend naar uitkijken. Dit blad vult echt voor mij als doelgroep-moeder(iek) op een zeer bijzondere en positieve wijze een gapend gat; ik kan al jaren geen ‘normaal’ tijdschrift over kinderen meer openslaan. Het zou doodzonde zijn als al die ouders dit platform en deze oase van (h)erkenning zouden moeten gaan missen.

Maar de leidinggevende vertelde dus ook dat hij met Veronique aan het mailen was over een workshop die zij misschien gaat geven op onze eerstvolgende ouderavond. Dat is ook weer zo’n pan die hier achter al die stapels papieren staat te pruttelen. Het blijft indrukwekkend hoeveel pitten jullie tegelijkertijd kunnen laten branden. Is het jou nog gelukt om je rustig op jullie mooie reis voor te bereiden of heb je toch weer van alles opgepakt dat af moest?

Hoe de voorbereidingen ook verlopen, ik vind het beeld van jullie met je glas rosé, proostend op al die negatieve en idiote voorspellingen van de artsen er een waar ik vaak aan ga denken de komende weken. Wat heerlijk dat jullie vakantie-maatwerk al jaren vorm krijgt mét Ebel. De positieve energie die het ongetwijfeld zal opleveren zul je daarna helaas nog vaak genoeg nodig hebben op momenten dat de wegen vol obstakels liggen. Maar ik ken je ondertussen een beetje; ook dan vinden jullie weer de juiste alternatieve route. En dat is precies waarom Lotje met haar optimisme en positieve inslag je zo goed past.

Ik hoop je nog vaak hier aan de keukentafel of elders rondom dit kantoor tegen te komen. Ik blijf je natuurlijk sowieso volgen, maar het was bijzonder om dit samen met jou te mogen doen.

Veel liefs en een super zomer gewenst,

Kaat