vreemde kinderen

He Kaat,
Bijzonder om te horen hoe je Cos kende, uit het oog verloor en weer terugvond in je gedeelde lot als ouder van een zorgintensief kind.
Dan schrijf je verder over je dochter en haar zo zeldzame aandoening. Ik moet - als ik zoiets lees - vaak even slikken. Je weet wat je zorgenkind heeft, hoe zeldzaam ook. Bij ons is dat, na veertien jaar tobben bij onze middelste, onze zoon Ebel van zestien, nog steeds niet gelukt. Na twee kerngezonde jaren is er iets mis gegaan in zijn systeem waardoor hij meervoudig gehandicapt is geraakt en niemand die snapt waarom en waardoor. Ik ga daar wisselend mee om. Er zijn perioden waarin ik het wat laat sudderen, maar altijd weer is een een dag waarop ik opsta en een stem binnen in me roept: 'Doorgaan, verder zoeken, niet opgeven!' Die stem schreeuwt, zoals jij vast zult begrijpen, op de momenten dat het slecht met Ebel gaat, hij ziek is, pijn heeft, in de war is en angstig.
Wat zo bijzonder is aan het initiatief van Lotje&co was de herkenning die ik vanaf het eerste moment vond. Ook al verschillen onze kinderen zoveel van elkaar, de basisgevoelens zijn blijkbaar toch heel vergelijkbaar. Het verdriet, de zorg, maar ook het genieten van de dagen of uren waarin het allemaal even makkelijker gaat. We ontwikkelen allemaal een soort tweede natuur waardoor we alles wat goed, leuk en makkelijk is opslaan voor de momenten dat het zwaar, moeilijk en verdrietig is en onszelf zo in balans houden.
Herken jij dat?
Vroeger had je met zoiets niet bij me aan hoeven komen, die Oprah Winfrey-achtige verheerlijking van een zwaar lot sprak me totaal niet aan. Daar moet ik dan ook wel even bij zeggen dat jij een Westerling uit het Zuiden bent en ik een Noorderling uit (nog steeds) het Noorden. Bij al te veel dramatiek haak ik dan ook af.
In Lotje is het streven steeds naar een combinatie van al die gevoelens en al die gedeelde ervaringen. Ik vind dat het blad daar heel goed in slaagt, maar ik ben natuurlijk heel benieuwd hoe jij dat vindt. Is het blad voor jou wat het wezen moet of zou je er nog iets bepaalds bij willen hebben? En heb je al een favoriet onderdeel?
Oh, ik moet je nog even laten zien wat er in deze boodschappentas zit. Kijk eens, heerlijk verse regiocoordinatoren. Vind je ze er ook niet smakelijk uit zien?
vanaf september gaan we kijken hoe ze al die leuke dingen kunnen oppakken die mensen ons mailen en aanbieden, een sponsorloop, een keer iets komen vertellen op school. We hebben daar op dit moment gewoon geen mensen voor, terwijl het ons zo'n goede en waardevolle aanvulling lijkt.
We moeten deze vijf nieuwe medewerkers dus nog wel even zo lekker vers en knapperig houden. Wat vind jij, in de koelkast, of toch vast op een mooie schaal leggen zodat mensen ze nu al in de Lotjekeuken zien liggen?