Vertrouwen

Hai Willemien!

Het recept voor een leven zonder planning? Ja, daar kan ik dan wél weer wat ervaringen over delen! Meestal ontdek ik op de dag zelf dat er iemand jarig is (mits ik die dag naar de wc ben gegaan waar de verjaardagskalender hangt…). Zie ik ’s avonds in mijn agenda dat ik de 45 pagina’s tellende POP van Tess nog moet doorlezen vanwege de bespreking de volgende dag. Maai ik het gras als mijn andere dochter er tot aan haar knieën in staat. En breng ik bibliotheekboeken pas terug na de 3^e herinnering. Vooruitkijken is niet mijn sterkste punt. Mijn bureau ligt dan ook bezaaid met kleine witte briefjes vol niet-te-vergeten-dingen, waar af en toe iets van afgestreept wordt. En als iets niet op die briefjes of in mijn agenda staat, is de kans groot dat ik het vergeet. Had je al door dat ik deze week een dagje later ben aangeschoven…..?

Dit was niet altijd zo hoor; toen ik nog meer werkte deed ik juist niets anders dan plannen en ook volgend jaar, als ik mijn opleiding heb afgerond en voor de klas kom te staan, zal een strakke planning vereist zijn. Maar misschien dat het er daarom thuis zo ongepland aan toe gaat, omdat het op andere plekken juist niet kan? Leven van dag tot dag klinkt misschien wat minder neurotisch, maar of het een aan te raden recept is? Heel veel rust brengt het nou ook weer niet. Maar zolang de boel niet instort ga ik even nog geen nieuwe recepten uitproberen.

Hoe doe jij dat dan in jouw persoonlijke (niet-werkende) leven? Ben je dan ook zo’n planner? En op vakantie, kun je de dagen dan over je heen laten komen? Het lijkt me dat een reis met Ebel van te voren juist weer minutieus gepland moet worden, of is er wel ruimte voor onverwachte dingen? Dapper en stoer dat jullie dat doen met elkaar. Maar vooral knap van jou dat je alle potten en pannen daar op het fornuis even los hebt gelaten en er op vertrouwt dat het weer goed komt. Want dat komt het, ook al is bij jou het vuurtje even twee weken eerder dan gepland uitgegaan. Leven zonder al teveel plannen is misschien vooral wel een kwestie van vertrouwen durven hebben. Vertrouwen in de tijd, in anderen en vooral in jezelf. Ik hoop dan ook voor jou dat je die heerlijke vier weken die je voor de boeg hebt je keukenschort thuislaat en hem pas weer omdoet als je terug bent.

Wij zullen voor het eerst (zelfs in mijn hele leven!) in Nederland blijven deze zomer. Heel erg spannend. Als het meer dan drie dagen regent, was het ook meteen mijn laatste Nederlandse vakantie. Ik hoef niet in de zon te liggen hoor, maar ik wil het vooral warm hebben. Zonder regen. Voor de zekerheid reden we daarom al jaren naar de Provence, maar zo’n reis wordt meer en meer een beproeving met en voor Tess. Ik vind het sowieso wat hoor, op stap met haar. Korte tripjes, lange reizen; door de rolstoel, de ‘verschoningsobstakels’ en de vele vele vele(!) spullen die mee moeten is elke spontaniteit verdwenen en zijn onverwachte gebeurtenissen nooit meer een welkome verrassing. Gaan jullie wel eens op vakantie zonder Ebel? Ik liep er deze week voor het eerst aan te denken dat we, nu het nog kan, misschien eens wat van ons PGB-budget zouden moeten gaan gebruiken om haar tijdens de zomer een weekje te laten logeren. Zij vindt het heerlijk in het logeerhuis. Wij zouden een totaal andere vakantie kunnen hebben. Vliegen, wandelen, fietsen…….gewoon ’s morgens bedenken wat je die dag gaat doen en dan tien minuten later vertrekken…….zonder planning dus. Ben benieuwd of we dat aandurven. Want dat we dit niet eerder hebben gedaan (wel overwogen) ligt natuurlijk vooral aan ons. We voelen ons ontaarde ouders als we onze dochter op die manier ‘wegstoppen’ om zelf meer te kunnen genieten. Maar misschien dat we volgend jaar gaan durven vertrouwen op iedereen om ons heen die roept dat het voor ons allemáál een hele goeie oplossing is. Vertrouwen. Daar komt het dus ook in dit geval op neer.

Liefs,

Kaat

p.s.: héérlijke chocola trouwens!